Ongeveer 5 maanden geleden tekenden wij de akte voor het huis dat Alaboneur zou worden en een dag later trokken we erin. Een droom! Maar één die al veel eerder ontstond. Al jarenlang kwamen wij immers regelmatig genieten van de heerlijke Ardennen en meer bepaald van de streek rond Houffalize. En telkens wanneer we er waren, werd het verlangen om hier zelf een vakantiehuis te kopen, weer wat sterker. Maar zoals dat gaat, tussen droom en daad… Afin, tot nieuwjaar 2019. Toen, op vakantie in Wibrin, zagen we online een geweldig leuk huis te koop staan, gelegen vlak bij de bakker waar we onze verse ontbijtbroodjes kochten. De nieuwsgierigheid was te groot, en dus gingen we op een ochtend eens piepen. We werden omvergeblazen: wat een uitzicht moest je vanuit dit huis hebben! We giechelden, de droom borrelde en bruiste steeds harder op de terugweg en bij dat ontbijt met die verse broodjes van de bakker om de hoek, stuurden we een mailtje naar de toenmalige eigenaars. Onder het mom dat je informeren niks kost. Diezelfde vakantieweek nog, op de valreep en vlak voor onze terugkeer naar Antwerpen, konden we langsgaan voor een eerste échte bezichtiging. Alle vijf waren we meteen verkocht, verliefd, in gedachten al aan het inrichten… Plots ging de bal écht aan het rollen: we deden een bod – sssspannendddd! -, dat werd aanvaard – wow, serieus?! -, en toen werd het wachten – en wachten, en wachten… – op de notarissen. Intussen gingen we naarstig aan het inrichten, mentaal dan toch. En werd onze garage langzaam maar zeker gevuld met heerlijke vintage vondsten! Oude meubels werden gezandstraald, huisraad ingeslagen, en ook de website, Facebook- en Instagrampagina’s kregen vorm. Visitekaartjes, geschenkbons en een prachtig deurbord wachtten op D-day. Op 5 april 2019 werd eindelijk ons geduld beloond, de akte getekend en de dag nadien reden we in alle vroegte, met een volle verhuiswagen naar Nadrin. Met de nodige versterking leek Alaboneur in no time op het plaatje in ons hoofd: perfect, zalig, mooi!

Intussen is de herfst aangebroken. Dat wil zeggen dat we al bijna 2 volledige seizoenen mochten meemaken in Nadrin. De lente liet lang op zich wachten, met zelfs nog een sneeuwbui in mei, maar barstte toen in volle kleurenpracht los: de rood, roze en lila bloeiende rododendronstruiken in de tuin, die moet je absoluut eens hebben meegemaakt! Het uitzicht over de vallei van de Ourthe vanuit de woonkamer, de veranda of het terras overweldigt je telkens weer: nu eens gehuld in nevelslierten, bij warm weer dan weer zinderend ver tot in Bastogne, tegen de avond rozeroodpaars gloeiend en wegebbend, ’s avonds laat afgelijnd door de lichtjes van de verre windmolens, en soms scherp afgetekend onder een dreigende onweerslucht. Een tv heb je niet nodig met zo’n spektakel…

Ook de geuren en geluiden zijn in het voorjaar en de zomer alvast opmerkelijk anders dan in de stad: de lucht ruikt kruidig, met een snuifje nectar en een zweem van dennenhars. ’s Ochtends word je gewekt door vrolijk vogelgekwetter, en overdag hoor je af en toe een koe blaten of de roep van de buizerd. Die je overigens ook kunt gadeslaan terwijl hij vlak boven je hoofd of verderop boven veld en vallei zweeft en bidt.

Begin juli plaatsten we Alaboneur in de verhuur, en die loopt als een trein. Vrijwel elk weekend, en ook ettelijke weken, mochten we gasten verwelkomen! Zelf brachten we er natuurlijk eveneens regelmatig tijd door, wandelden, genoten met vrienden, bij een goed glas en een heerlijk barbecue van de lange, zwoele zomeravonden en gingen zwemmen in de Ourthe.

En nu: herfst! Met wat geluk krijgen we een Indian Summer. Maar ook bij regenweer is het goed vertoeven in Alaboneur. Binnenkort brengen we wat herfstsfeer mee naar binnen. Laat die dagen maar korten!